Aangezien niemand over al te veel info beschikte, waren we een uur te vroeg. Geen probleem want buiten hadden de buitenwippers een soort straattheater voorzien. Hoofdrol was weggelegd voor een iets te kort afgezaagd kereltje dat de allures van een stevige mens van twee op twee had, maar de spieren en het verstand van een tuinkabouter. Bon, twaalf uitleggen, tien buitenwippers en veel gezever later stonden we eindelijk in het nagelnieuwe Noxx. ‘Fancy place’ zeiden mijn kompanen, en begonnen hun discotheekverleden uit de doeken te doen.
De organisatie had dan al in een fractie van een seconde gezien dat ze best een mannetje naast onze tafel positioneerden. Leuk, want om het kwartier werd onze assenbak leeggemaakt, onze tafel bleef nooit langer dan een half uur ongekuist en het glas was zelden leeg.
De set van Digitalism liet wat op zich wachten omdat de heren niet voor elf uur op het podium wilden kruipen. Ondertussen vulde de zaal zich gezapig. Zo gezapig dat we er bijna niet meer in mochten toen we onze camera gingen halen. Wanneer Digitalism de boel op gang blaast is de zaak dan ook gevuld tot aan de –u hoort hem al aankomen- nokx.
De nieuwe generatie technogroepen treden ook echt op. Waar er vroeger tijdens een set geen lap te beleven viel, meestal verstopten groepen zich achter indrukwekkende elektronica en moesten ze het van lasers of videoschermen hebben, schreeuwen en drummen de artiesten er nu op los. Moelle en Tuefekci, twee Hamburgers trouwens, zetten het spel in lichterlaaie en vuurde de massa aan. Een broeierig feestje dus.
Deze –minder frisse- ochtend even de camera aangezet en geconstateerd dat ik gisteren 452 foto’s maakte. Een selectie daarvan kan u hier terug vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten