Schild of vriend

Op het partijbestuur van de NV-A moesten ze deze week toch even slikken toen uit een enquête van Koppen bleek dat ruim 70% van de Belgen de splitsing van het land geen goede zaak vinden. Bart De Wever had zijn familie –tot grote onvrede van zijn geheel in lokale klederdracht gehulde vrouw- al vervroegd uit hun Beierse vakantieoord teruggeroepen. Ze werden door de partijvoorzitter samen met het gezin van Geert Bourgois ingezet in de massale productie van goedendaggen –ik heb gepoogd op te zoeken hoe dit geschreven wordt maar u zal het met deze poging moeten doen- en roestige boksbeugels. “Als het formatieberaad niets oplevert, dan zullen we onze onafhankelijkheid gewapenderhand uitroepen! Dat is wat het volk wilt” Dat waren de woorden die een licht dronken maar heftig schuimbekkende voorzitter op het laatste NV-A congres had uitgeschreeuwd. De drie andere bestuursleden die het hele congres met open mond naar de voorzitter hadden zitten staren, brachten hem even later straalbezopen naar zijn kamer. Twee flessen wijn, een paar Duvels en een hartige pousse-café waren geen goed idee geweest, maar iemand moest de kas van de partij toch leeg krijgen. “Vlaanderen de leeuw!” was het laatste wat de andere gasten van hotel Horizon een briesende De Wever door de gang hoorden gillen.
Alle punten die ter sprake kwamen die avond waren met unanimiteit goedgekeurd. Alleen de voorzitter had stemrecht. En dus werd er nog dezelfde week van start gegaan met het fabriceren van een compleet oorlogsarsenaal wapens. De plannen om meteen Brussel en grote delen van Luik in te nemen leken misschien wat optimistisch maar dat leek een overwinning bij de Guldensporenslag ook! Na de annexering van het grootste deel van het land zou de NV-A uiteraard democratische verkiezingen uitschrijven. Niet De Wever maar wel Bourgeois zou voor de NV-A aan de bak komen. Die schafte zich in tussentijd al een geit –Rudy- aan en zocht contact met de opticien van Yves L. 800.000 voorkeursstemmen, ze zouden hem eens wat laten zien. De aanvragen voor Vlaams lidmaatschap bij de Europese Unie en de VN. waren al vertrokken. Een rusthuis voor de koning was al voorzien. Dat de enquête nu wat roet in het eten gooide mocht de pret niet bederven. “Een rondvraagje van Koppen,” raasde Dewever, “dat werd afgenomen bij duizend Belgen zal ons niet tegenhouden. De VRT is een clubje nationalisten bij elkaar. Ik kan u zo duizend Vlamingen opsommen die voor een splitsing zijn.” Wat hij ook prompt deed. “Wij zullen klauwen zolang een Vlaming leeft,” brulde hij. De drie bestuursleden en de familie Bourgeois klapten luid, hesen De Wever op hun schouders en sloten een vers vat bier aan. In een hoekje van het hotel ging mevrouw De Wever op zoek naar aspirines.