SP.A Rood

Onze maatschappij verhardt. Alles gaat steeds sneller. Voor heel wat mensen te snel. Ze worden bang. Bang dat ze straks geen eigen huis meer kunnen kopen. Bang dat ze straks geen pensioen meer zullen krijgen. Mensen maken zich zorgen. Over de globalisering, over de onveiligheid, over onze nieuwe samenleving. De enige partij die van deze onzekerheid gebruik heeft kunnen maken is het Vlaams Belang. In Nederland speelt de S.P. al jaren een soortgelijke rol. Met een toegankelijke boodschap die een stuk linkser ligt dan onze SP.A. De socialistische partij onder leiding van Jan Marijnissen kent er een geweldig succes. Zij voert een links plus beleid, tot groot ongenoegen van liberaal Nederland.
Waarom gaat het dan zo moeizaam met onze eigen SP.A? De wel erg zware nederlaag bij de verkiezingen hadden de linkse excellenties zelf niet eens zien aankomen. Hebben ze het contact met de basis verloren? Het oorspronkelijke electoraat van de rooien heeft geen vertrouwen meer in de partij. Er wordt niet meer geluisterd naar de man in de straat. Nochtans worden er vaak goede voorstellen gedaan, maar het komt allemaal te gekunsteld over. SP.A heeft ook de perceptie tegen. Ex-partijvoorzitter en reclameman Patrick Janssens wist dat maar al te goed.
Heeft de SP.A lessen getrokken uit de nederlaag? Na de verkiezingsnederlaag werden de leden niet bevraagd. Alles werd en Petit comité bedisseld. Caroline Gennez zou voorzitter worden, Freya Van den Bossche fractieleidster en Patrick Janssens mocht een rapport schrijven. Daarmee was de kous af. Dat de leden van de partij daar niet erg blij mee zijn, bleek in Antwerpen. Daar moest de lokale partij een kandidaat-voorzitter voorstellen. Het afdelingsbestuur koos onmiddellijk voor Gennez. Maar na een algemene ledenvergadering en een stemming werd Erik De Bruyn met 59% van de stemmen uiteindelijk verkozen. De Bruyn is de aanvoerder van het project SP.A Rood, een strekking binnen de partij die een ruk naar links maakt. De idee voor SP.A Rood groeide niet in de hoofden van het partijbestuur of werd niet door een slimme en uitgekiende spindoctor bedacht. Neen, SP.A Rood zag het levenslicht aan de stakingspiketten. De Bruyn en zijn konsoorten weten zeer goed wat er bij de basis leeft. Het discours doet ligt communistisch aan maar raakt een teer punt. Mensen begrijpen niet waarom zij langer, meer uren en harder moeten werken als bedrijven steeds grotere winsten maken. Mensen begrijpen niet waarom topmanagers tien- of honderdmaal meer verdienen. SP.A Rood wil de handschoen opnemen tegen het neoliberale Europa. Of de Bruyn partijvoorzitter wordt is echter de zeer de vraag. In Gent werd er geen ledenvergadering gehouden om te beslissen wie de lokale afdeling zou voordragen. De zenuwen stonden erg gespannen en van bovenuit kwam er heel wat druk. Resultaat Gennez haalde het.
Hoe de voorzittersverkiezing ook afloopt, er is nu al een duidelijk signaal gegeven. Grote delen binnen de partij willen een linksere koers varen. Een koers waarvoor –dat bewijst het Nederlandse model- een electoraat openligt. Een koers die dichter bij de mensen staat en opnieuw geloofwaardiger wordt. Dat het kan bewees de –communistische- PVDA bij de laatste twee verkiezingen. Vroeger was die extreem linkse partij een marginaal verschijnsel dat nergens meer dan een half of ergens misschien twee procenten haalde. Bij de laatste twee verkiezingen haalden zij met beperkt budget en grondig en zorgvuldig contact met de basis her en der zelfs de kiesdrempel. Er ligt op links nog terrein open.